Güney Anadolu Kırmızısı, İçel’den Şanlıurfa’ya kadar olan yörelerimizde yetiştirilen, kombine verimli bir yerli sığır ırkımızdır. Yerel olarak Bahçıvan Sığırı ya da Kilis Sığırı olarak da adlandırılan bu ırkın anavatanı Anadolu’dur. Son yıllarda sayıları hızla azalan Güney Anadolu Kırmızısının soyu tükenme tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştır. Bu nedenle 5 farklı yerli ırkla birlikte, Tarım ve Orman Bakanlığı tarafından Adana Doğu Akdeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü öncülüğünde koruma altına alınmıştır.
Güney Anadolu Kırmızısı / Kilis Sığırı Genel Özellikleri
Yerli sığır ırklarımız arasında süt verimi en fazla, canlı ağırlığı en yüksek olan ırk GAK’tır.
Başta kene olmak üzere dış parazitlere, kan parazitleri kaynaklı hastalıklara, kötü ve yetersiz beslenme şartlarına karşı son derece dayanıklıdır.
Güney ve Güneydoğu Anadolu Bölgeleri’nin sıcak iklim şartlarına çok iyi adapte olmuştur.
Uzun mesafeleri rahatça yürüyebilirler.
Kolay doğum özelliğine sahiptir, yardımsız olarak doğum yapabilir.
Harmoni bozukluğundan kaynaklı sallantılı bir yürüyüşleri vardır.
Oldukça titiz ve yabancı insanlara karşı mesafeli bir sığır ırkıdır. Bu sığırların sevk ve idaresi kolay değildir.
Annelik içgüdüleri iyi gelişmiştir.
Morfolojik ( Görünüm ) Özellikleri
Renkleri kahverengi, kırmızı veya sarı olabilir. Tarçın rengi hakimdir. Yeni doğan buzağılar da “tarçın” rengindedir.
Kuyruk uçlarında, yanak ve göz çevresinde, kulak kenarlarında, normal vücut rengine göre daha koyu tonlar görülebilir.
Burnu çevreleyen, vücuda nazaran daha açık renkte halka dikkati çeker.
Güney Anadolu Kırmızısı sığırlarının deri rengi, siyaha yakın koyu kahverengidir. Sığırların yaşları ilerledikçe derileri kıvrımlaşır ve sarkar. Bu özellikleriyle “Zebu Sığırı“na benzerlik gösterirler.
Kısa boynuzlu bir sığır ırkıdır. Hem erkek hem de dişilerde, hilal şeklinde boynuzlar bulunur. Boynuzların rengi koyu gridir, siyaha çalar.
Tırnakları siyahtır.
Vücudu örten kıllar, sıcak yaz aylarında parlak ve açık sarıya yakın bir renkte iken soğuk aylarda koyulaşır ve uzar.