Hayvan pancarı, yemlik pancar olarak da bilinen, ilk yıl yumru oluşturup 2. yıl tohum veren, 2 yıllık bir yem bitkisidir. Ülkemizde yemlik olarak ekilişi ve kullanılan yetiştiricilik teknikleri yeterince gelişmemiştir. En fazla ekilişi Karadeniz, Akdeniz, Ege ve Marmara bölgelerinde yapılmaktadır.
Bilimsel İsmi : Beta vulgaris
Besi sığırlarına günlük 40 – 50 kg, süt ineklerine 30 – 35 kg, besideki koyunlara ise 4 – 5 kg’a kadar verilebilir.
Genellikle ılıman iklimlerden hoşlanan bir yem bitkisidir. Soğuğa karşı toleransı orta seviyededir. Fakat nem isteği oldukça fazladır.
Kumlu – tınlı, kireci yeterli ve derin toprakları sever. Killi, taşlı, düşük kireçli ve taban suyu yüksek topraklarda iyi gelişemez. En iyi verimi hafif tınlı topraklarda verir. Patates yetiştirilen bütün topraklarda, yemlik pancar tarımı mümkündür.
Hayvan pancarının ekileceği tarlalarda münavebe yapılmalı, üst üste ekimlerden kaçınılmalıdır. Ara senelerde baklagiller veya hububat ekimi tavsiye edilir.
Ekim zamanı Mart – Nisan ayları olmakla beraber Akdeniz iklimi yaşanan bölgelerde Eylül – Ekim aylarında ekilebilir. Ekim zamanında toprağın tavlı olmasına dikkat edilmelidir.
Mibzerle yapılan ekimde dekar başına 300 – 500 g, serme şeklinde yapılan ekimde ise 2 – 3 kg tohum kullanılır. Sıra üzeri 5 – 20 cm, sıra arası mesafe ise 45 – 50 cm olmalıdır. Tohumların ideal ekim derinliği 2 – 4 cm arasıdır.
Gübre isteği oldukça fazla bir bitkidir. Uygulanacak gübre miktarına, yapılacak toprak tahlillerinin sonuçları değerlendirilerek karar verilmelidir.
Normal şartlarda ekim yapılacak tarlaya dekar başına 2 – 3 ton, iyi yanmış hayvan gübresi karıştırılır. Ekimle beraber dekara 15 – 20 kg azotlu gübre ve 15 kg kadar fosfat gübresi verilmelidir. Azotlu gübrenin kalan yarısı, bitki 3 – 4 yapraklı hale geldiğinde verilir.
İlk sulama son derece önem taşır. Bilhassa ekimden sonra yağış olmaması halinde mutlaka sulama yapılmalıdır. 2. sulama, teklemeden sonra yapılır. Sonraki sulamalar ise, toprağın yapısına, çapalama sayısına ve yemlik pancarın gelişim durumuna göre ayarlanır.
Pancarlar toprak yüzeyine çıkarak 3 – 4 cm. kadar boylanınca ilk çapalama ve seyreltme yapılır. Sıra üzeri mesafe 35 cm. civarında olmalıdır. Seyreltme yapıldıktan sonra dekar başına 7000 – 8000 bitki bulunmalıdır.
Hasat, kök büyümesinin durarak, yaprakların kıvrılıp aşağı doğru sarktığı ve bitkinin orta yapraklarının sararmaya yüz tuttuğu dönemde yapılır. İlkbahar aylarında yapılan ekimlerde hasat zamanı sonbahar soğuklarından önceki zamandır. Ekimler sonbaharda yapılmışsa Mart – Nisan aylarında hasat yapılır.
Hasat işlemi elle ya da söküm aletleriyle yapılabilir. Hasat esnasında yaprak kayıplarının olmaması için dikkatli davranılmalıdır.
Kökü toprak üzerinde gelişen çeşitlerde 10 – 15 ton/dekar, toprak içerisinde gelişen çeşitlerde ise 7 – 10 ton/dekar yumru alınır. Yaprak verimi, şeker pancarına oranla daha düşüktür. Hasat sonrasında köklerden ve gövdeden geriye kalan yapraklardan silaj yapılabilir.
Hasadı yapılan yumruların suyunu kaybetmeden uzun süre saklanabilmesi için, baş kısımları yeniden sürmeyecek şekilde kesilmelidir. Yumruları mahzende, samanlıkta ya da toprakta saklamak mümkündür. Depolanacak yumrular mutlaka sağlam ve temiz olmalıdır. Depolar ışık görmemeli ve depo sıcaklığı 1 – 5 °C’den fazla olmamalıdır. Depolama sırasında yığın yüksekliği maksimum 1,5 metre olmalıdır.
Pancarın yapraklarından silaj yapılacaksa, içerisine silaj katkı maddesi eklenmelidir. Silaja % 2 – 3 tuz, % 8 – 9 hububat, % 2 – 4 kuru pancar posası ve protein kaynağı olması için yonca katılabilir. Yapraklar 2 – 4 cm uzunluğunda kesilebilirse de kesilmeden de silolama yapılabilir. Yemlik pancar, yapraklarıyla beraber kıyılarak da silajı yapılabilir.
Yemlik pancar yedirilen hayvanların besin maddeleri açığını gidermek için rasyona kaliteli kuru ot eklenmelidir. Ayrıca pamuk tohumu küspesi gibi protein oranı yüksek yemler ve hazır yem takviyesi yapılmalıdır.